Potosi & Sucre

Na de zoutvlaktes ging de reis verder naar Potosi. Hier zou slechts een korte stop van één dag gemaakt worden, waarin de zilvermijn bezocht werd. Samen met ex-mijnwerkers heb ik de barre omstandigheden, waarin de mijnwerkers dagelijks zo'n 9 uur in moeten werken, meegemaakt.

Voordat we de mijn in gingen, kochten we geheel volgens de traditie cadeautjes voor de mijnwerkers. In de mijn zelf wordt niet gegeten, vanwege een overvloed aan stof, dus werd er vooral frisdrank, coca bladeren én dynamiet gekocht. Het is hier in Bolivia dus heel gemakkelijk om dynamiet te kopen, het koste slechts een paar euro.. Nadat ik tien minuten mee heb mogen helpen in de mijn en de cadeaus waren afgegeven werd Potosi ingewisseld voor de volgende bestemming: Sucre.

Sucre ligt in tegenstelling tot de meeste andere steden in Bolivia op 'slechts' 2200 meter. Tevens heeft de stad het ideale klimaat. Het gehele jaar door is het hier tussen de 20 en 30 graden celcius. Na een maand reizen besloot ik om wat langer van het aangename klimaat te genieten, en tevens voor even terug in de schoolbanken te duiken door een week Spaanse les te volgen. Era muy muy bien:)!

Naast de Spaanse lessen, het volgen van het EK en enkele musea viel er niet heel veel te beleven in Sucre. Behalve.. Menu del dia. In Bolivia is de lunch de belangrijkste maaltijd van de dag, en dus zijn ook alle winkels tussen 12:00 en 14:00 uur gesloten. Elke dag heb ik samen met mijn twee Engelse vrienden genoten van het lokale eten, waarbij een drie gangen lunch (omgerekend) slechts twee euro koste.
Kortom, Sucre was een heerlijke tussenstop!