La Paz till Arequipa

La Paz, de stad waarbij de luchtvervuiling in één jaar met maar liefst 31% is gestegen. Desondanks de vieze lucht, vele auto's en hoogteverschillen in de stad heb ik hier een enorm gave week gehad. In de bus vanaf Sucre naar La Paz kwam ik Stefan tegen. Beide gingen we naar het Wild Rover hostel. Na twee dagen feesten besloten we om samen de Huyani Potosi (een 6100 meter hoge berg nabij La Paz) te beklimmen. Wat een ervaring!

Na een eerste dag van acclimatisatie op de Huyani Potosi, en het oefenen van de basale technieken met onder andere de crampons en ice picks, klommen we de tweede dag naar High Camp op ruim 5100 meter hoogte. Hier kwamen we met zware bepakking rond etenstijd aan, waarna we direct slaap moesten proberen te vatten aangezien we om 00:00 uur weer op moesten om de laatste 1000m te volbrengen.

Naast het rare tijdstip was met name de hoogte de belangrijkste oorzaak voor het feit dat ik slechts 30 minuten heb kunnen slapen. Om 00:30 vertrokken we voor een zes uur durende klim. Tijdens de klim liepen we door de wolken, langs diepe afgronden en zagen we de stad La Paz met twee miljoen inwoners langzaam aan ontwaken. De ervaring en vergezichten waren het drie dagen afzien meer dan waard, alhoewel ik voorlopig even geen berg meer ga beklimmen :).

De meest bekende toeristische attractie nabij La Paz is het mountain biken van de Yunga Road, oftewel: Death Road. Death Road staat bekend als de gevaarlijkste weg van de wereld, vanwege de vele dodelijke ongelukken en steile afgronden. Desondanks vloog ik samen met de 12 andere groepsgenoten de berg af op Mountainbikes van Barracuda Biking. By far één van de hoogtepunten tot nu toe.

Ook ontmoette ik Barry, waarmee ik een paar dagen in Sucre had doorgebracht, weer in La Paz. Samen besloten we om 18 holes op de hoogste golfbaan ter wereld te lopen. Beide liepen we, mede dankzij de tips van de caddies, een keurige ronde. Wanneer we wel een slechte slag hadden, zorgde de fenomale omgeving ervoor dat je het alweer snel vergeten was.

Na een week besloot ik samen met Stefan La Paz in te ruilen voor Copacabana (Bolivia). Vanaf Copacabana namen we de boot naar Isla del Sol, het eiland in het Titicaca meer en  waar tevens het begin van het Inca rijk ligt. Samen met twee vrienden van Stefan liepen we van het noorden naar het zuiden van het eiland. De bijgevoegde foto's geven aan hoe fantastisch mooi het hier was.

Na het Titicaca meer, tevens het hoogste meer ter wereld, van de Boliviaanse kant te hebben gezien, besloten we met z'n vieren om ook de Peruviaanse kant en de floating islands in Puno te ontdekken. Een korte boot tour naar het nabijgelegen Uros eiland (één van de drie eilanden waar de mensen op het Titicaca meer vroeger leefden) was genoeg om te zien dat dit niet meer de plek is die het geweest is. Het toerisme heeft duidelijk de charme van de floating islands weggenomen.

Na Puno gingen we dan ook snel door naar Arequipa. De stad waar ik in een paar dagen had afgesproken met Niels, een vriend uit Nederland die voor maar liefst acht maanden de wereldreiziger aan het uithangen is.
De Colca Canyon tour in de omgeving van Arequipa is de tour die gedaan moet worden indien je Arequipa aan doet. Tijdens de tweedaagse tour hebben we de Condors/Aasgieren mogen aanschouwen. Een enorm gave ervaring om de grootste vogels ter wereld over je je heen zien te vliegen. Naast het spotten van de condors was ook de hike gaaf en gezellig. The Colca Canyon voelde een beetje als thuis, aangezien er enorm veel landgenoten ook hadden besloten om deze tour te doen.

Terug in Arequipa hebben we de laatste wedstrijden van het EK gekeken, en vooral een paar dagen uitgerust en de nachtbussen ontweken. Samen met Niels en Stefan heb ik hier een top week gehad!